1. Meg minnist eina mynd – eg var lítil tá,
Tó fagrari mynd eg aldri sá;
Tað var lítil bygd, fram við vatn hon lá
Og húsini vóru so fitt og smá
2. Í bønum á blik, løgdu gentur løk,
og roykurin rak yvir grasgrøn tøk.
Hvør klettur sum skarlak litaður var,
Og krúnu av tárni tindurin bar.
3. Ein drongur við tráðu sat vatni hjá,
ein áarløkur rann skamt har frá.
Ein tjóðraður hestur í beiti stóð.
Í lofti kvað fuglur sítt kvøldarljóð.
4. Alt átti so friðarligt hvíldarlag-
kvøldarhvíld eftir strævnan dag.
Sólin var farin um fjallaskarð
Tó enn stóð glæman og lýsti har.
5. Ein føgur, ein yndislig summarmynd
við sólseturglæmu um høgan tind –
Og eg kann minnast, eg ynskti mær,
At mær mátti unnast at búgva har.
6. Tó aldri eg enn slíkt stað havi sætt,
og einki havi eg frá tí frætt;
og myndin er burtur – skrødd ella brend,
og eina mynd av mær, ongum øðrum kend.
Kaffiløtan