Orð og lag: Rani Nolsøe
Bløðini spretta og følna
sum árstíðirnar skifta
vindarnir heilsa her og í
fremmandum londum
Her er sjóðaður saman
ein paradísmeldur
sum á gyltastu ljósbáru
sveimar yvir heiðum og vøtnum
Her kann eg huga mín ganga
og síggja tær verur
sum djórini flest øll
betur enn mannahond røkta
Og longur eg gangi
tess fagrari blómurnar eru
her á villastu víddum
grør tann ríkasti heimur
Her vil eg liva! so leingi sum
fuglarnir láta
so leingi sum brimið
brýtur við mínar føtur
So leingi sum náttin meg hylur
við tigandi songi
og dreymarnar skapar
sum eg vil droyma um teg
Kaffiløtan