Hoyr eg kvøði kvøldarstjørnan bjarta
Tú sum glógvar bjørt á himlinum
Ber tú heilsu við tær og av hjarta
Heim til hennar’, ið eg hugsi um
Vit frá Føroya veðurbadu klettum
Settu kósina um stóru høv
Stýrdu yvir sjógv og bylgjur brøttu
Har sum mangur sjómaður fann grøv
Tá í kvøld eg siti her som eina
Eftir dagsins tunga strev, ið var
Nú mín hugur hagar heim man sveima
Heim til hennar’, ið mær er so kær
Tó eg leingist, veit eg, hvat enn hendir
Lítur hon fult og trygt á meg
Í tí lítlu bygd við Føroya strendur
Veit eg at hon leingist eins og eg
Kvøldarstjørnan, tá tú ljósið bjarta
Letur glógva millum landanna
Lýs tá fyri henni, sum mítt hjarta
Sendir boð um trúgva kærleika.
Kaffiløtan